تبریکا- کنفرانس مطبوعاتی پیش از دیدار نساجی با سپاهان، از درد و دل‌های جواد نکونام پر شده بود. این که برای تیمی مانند نساجی چقدر سخت است در رویارویی با پرافتخارترین تیم لیگ، 7 بازیکنش را در اختیار نداشته باشد. از ویروس سرماخوردگی که امان 5 بازیکن تیم را بریده بود تا حضور یک بازیکن در تیم ملی امید و همچنین چند مصدوم مانند امید سینگ. در میان این مصدوم‌ها، خبر بیماری یک بازیکن بیشتر از بقیه تاثیرگذار بود. جایی که سرمربی نساجی از غیبت کاپیتانش گفت: «محمد عباس زاده هم که می خواستیم فردا از او استفاده کنیم دچار سرماخوردگی شده و بعد تمرین به من اطلاع داد از لحاظ بدنی آمادگی حضور در این مسابقه را ندارد و از لیست ما خارج شد. بنابراین او را هم نخواهیم داشت».
ترکیب ابتدای بازی هم نشان می‌داد که ویروس سرماخوردگی کار خودش را کرد و یک مهاجم 21 ساله به جای کاپیتان در ترکیب اصلی قرار داشت. رحمان جعفری هم به خوبی از فرصتی که نصیبش شد استفاده کرد و تا زمانی که در زمین بود، نساجی پا به پای تیم قلعه‌نویی دوید و فوتبال بازی کرد. خستگی ناشی از دوندگی بالای او، دستور تعویض را به نکونام صادر کرد. حالا نکو مانده بود و نیمکتی خالی از بازیکن. سرمربی نساجی باید از بین مصدوم‌ها، یکی را انتخاب می‌کرد و به بازی می‌فرستاد. با وجود اینکه عباس‌زاده پیش از ورود به زمین، نکونام را از شرایط بدنی‌اش مطلع کرده بود، ولی سرمربی تیم چاره‌ای جز ورود او نداشت. رحمان نمی‌توانست بازی را ادامه دهد، محمدمهدی نظری مصدوم بود و عباس‌زاده تنها گزینه‌ روی میز. عباس‌زاده به زمین آمد و مطابق انتظار شباهتی به خطرناک‌ترین بازیکن نساجی نداشت. ویروس‌هایی که تمام سلول‌های بدنش را از کار انداخته بودند، علاوه بر زمان پنالتی، در طول مسابقه هم او را از ارسال ساده‌ترین پاس‌ها عاجز کردند. اتفاقی که باعث از کار افتادن خط آتش نکونام شد و از زمان بیرون رفتن جعفری، نساجی شبیه به تیم‌هایی بود که با ده بازیکن بازی می‌کرد.
سپاهان در این فصل با زدن 6 گل به سپیدرود، برد در دربی اصفهان و فاصله یک امتیازی تا صدرجدول نشان داد که قصد رحم کردن به هیچ تیمی را ندارد. ولی با این حال، نساجی حتی با ده بازیکن و یک مصدوم، توانست بازی را تا ضربات پنالتی هم پیش ببرد تا کل مجموعه حریف را انگشت به دهان کند. ایرانپوریان بعد از بازی از واژه «چغر» برای نساجی استفاده کرد و جنگندگی شاگردان نکونام کلیدواژه صحبت‌های حریف پس از این مسابقه بود. جنگندگی و فوتبالی که تا قبل از تعویضِ اجباری ادامه داشت و اگر فقط یک بازیکن غیر مصدوم روی نیمکت بود، شاید سرنوشت نساجی هم در جام حذفی متفاوت می‌شد.