تبَریکا - این روزها بسیاری از هواداران باسابقه‌ی نساجی از صدای ممتد و بدون نظم بوق‌های برخی افراد که بلای جان تشویق منظم و یکدست نساجی‌چی‌ها شده است، گله می‌کنند. اعتراضشان به جاست،‌ چرا که اساساً تشویق هواداران نساجی متکی بر صدای دست‌ها و شعار است و بوق و شیپور عاملی مخرب محسوب می‌شود. از گذشته تا به حال کسی از هواداران نساجی شعار یا تشویقی را به خاطر ندارد که با صدای بوق هواداران شکل گرفته باشد؛ صدای بوق هیچ سنخیتی با تشویق‌های زیبا و شعارهای هماهنگ نساجی ندارد و فقط گوش‌ها را آزار می‌دهد.

شروع این حرکت آزاردهنده از دیدار نساجی مقابل استقلال تهران در دیدار جام حذفی فصل گذشته بود. در ابتدای این فصل هم شاهد بوق زدن‌های ناهنجار در ورزشگاه شهید وطنی بودیم و صدای اعتراض خیلی‌ها به آسمان بلند شد. هواداران بسیاری به ورزشگاه آزادی خواهند رفت تا به تشویق نساجی بپردازند، تشویقی که هماهنگ است و صدای بوق‌های کرکننده در آن جایی ندارد. آن‌ها امیدوارند این عادت بد که از تهران شروع شد، در همانجا خاتمه یابد و از این به بعد شاهد چنین اتفاق ناخوشایندی نباشند.