تبریکا- یک ایران امیدواری و صبر نساجی‌چی‌ها را با فریاد «نساجی ای امید شهر خسته» می‌شناسد و وفاداری‌مان را با «نمی‌ذاریم هیچ‌جا تو رو تنها، با تو هستیم تا آخر دنیا».

از آیتم‌های ویژه نود تا دلبری‌های میثاقی از هواداران با این شعار. از توییت‌های دلنشین فوتبالی‌های سرتاسر ایران تا روزنامه‌نگارانی که هر هفته به دنبال سوژه‌ای از دل عاشقان نساجی هستند‌؛ همه و همه ما و نساجی را با این شعر می‌شناسند.

شعار «امید شهر خسته» شناسه نساجی‌چی‌ها در فوتبال ایران شده و چه چیزی زیباتر از این که شما را به صبر، وفاداری و امیدواری بشناسند؟

ما نساجی‌چی‌ها اما آنقدر که در فریادهامان گفته بودیم، انگار برای خود ِ شعر "امید شهر خسته" صبور نبودیم. خیلی زود بعد از صعود به لیگ برتر این شعار جذاب و غرورانگیز را به فراموشی سپردیم و جای آن را با شعارهای کپی‌برداری شده از دیگر تیم‌ها پر کردیم.

نمونه آن را در آخر بازی همین هفته برابر نفت دیدیم. بازیکنانی که خسته و بی‌جان، در پایان یک بازی نفس‌گیر، دلشان یک همراهی از جنس «نمی‌ذاریم هیچ‌جا تو رو تنها» می‌خواست اما با شعار فِیک و نچسب سکوها روبه‌رو شدند.

اگر یک نساجی‌چی‌ هستید، اگر «نفس‌تان به نفسِ نساجی بسته»، شما الگوی صبر، امید و وفاداری لیگ برترید. لطفا برای الگو بودن، اصلِ جنس خودتان باشید. نه کپی‌برداری شده‌ای از دیگران. لطفا جایی همیشگی برای شعر اختصاصی «نساجی ای امید شهر خسته» در شروع و پایان هر بازی خانگی در وطنی نگه دارید.

جای خالی این شعر را هیچ‌ شعر و شعار و فریاد دیگری پر نخواهد کرد. نگذارید شعار غرورانگیز اختصاصی هواداران نساجی فراموش شود و گوشه‌ای خاک بخورد.