تبریکا - حضور یک خانم در اولین دیدار لیگ برتری نساجی، حسابی سر و صدا به پا کرد. این خانم این بار نه به عنوان هوادار نساجی، بلکه برای پیگیری حرفه‌اش در ورزشگاه حاضر شد تا به کمک دوربینی که به همراه داشت، تصاویرش را ثبت کند. پریسا پورطاهریان در گفتگوی اختصاصی با تبریکا از دلایل حضورش در پشت بام یکی از خانه‌های چسبیده به ورزشگاه و انگیزه‌اش برای این کار به تبریکا می‌گوید. این گفتگو را از دست ندهید.

با اولین بانویی صحبت می‌کنیم که از رقابت‌های لیگ برتر فوتبال عکس گرفته. درسته؟
بله. همینطوره.
اهل شمال هستی که بازی نساجی را رفتی؟
نه شمالی نیستم.
بازی‌های بعدی نساجی را هم میری؟
نمیدونم واقعا. باید ببینم چی پیش می‌آید.
چرا از بازی نساجی شروع کردی؟ فرقش چی بود که تصمیم گرفتی بازی نساجی را بری؟
نساجی بعد از کلی سال بالا آمده بود. از طرفی دیگر عکس‌های صعودشان را دیده بودم که از ساختمان‌های کناری، آقایان و خانم‌ها مسابقه را می‌بینند. حس کردم شاید بشود عکاسی هم کرد.
اصلا چطوری تونستی به آن پشت‌بوم راه پیدا کنی؟ آشنا داشتی؟
آشنا نداشتم بخدا. از تهران که میرفتم سمت شمال، پیش خودم گفتم پنجاه پنجاهه دیگه. یا میشه یا نمیشه. که دقیقا هم یک نیمه نشد و یک نیمه شد! از عکاس‌های محلی آن‌جا که میشناختم، پرسیدم و کمک گرفتم. و نیمه اول جایی را پیدا نکردم. نیمه دوم بالاخره اونجا پیدا شد و کلی بهم لطف کردن که گذاشتن بروم بالای خونه‌شان.
حضورتان برای عکاسی مسابقه نساجی و قرار گرفتن روی پشت بوم یکی از خانه‌های اطراف ورزشگاه حسابی سر و صدا به پا کرده. برای کدام رسانه عکس می‌گرفتید؟
من بعد از بازی عکس‌هایی که گرفتم را در اختیار سایت ورزش سه، روزنامه همشهری ورزشی و فتو امان دادم.
رفتار هواداران با شما چطور بود؟ وقتی بالای پشت بام شما را دیدن اذیت‌تان نکردن؟ طعنه‌ای؟ حرفی؟
نه اصلا حرفی نبود. باز هم فاصله‌ زیاد بود که بخواهم چیزی بشنوم. و البته اینکه من کلا حواسم پرت بازی بود ( باخنده).
قبلا هم در مسابقات لیگ فوتبال برای عکاسی رفته بودی؟
نه؛ فقط فوتبال پایه را می‌رفتم. یک سال و خوردی با تیم مهدوی‌کیا می‌رفتم. یک بازی تیم ملی در ترکیه هم حضور داشتم.