دختران شهر سال‌هاست که روزهای بازی نساجی، حوالی وطنی پرسه می‌زنند و هر بار یک تابلوی نامرئی «ورود ممنوع» برابر خود می‌بینند. یک مانع بزرگ و دیواری بلند که انگار قصد دارد آن‌ها را به کنج خانه ببرد؛ اما این دختران، امیدوارانه همچنان چشم به راه روز موعود هستند. روز شادمانی. روز بازآمدن خورشید از پشت ابر. روز آفتاب. انگار که ما هنوز لایق شادی و لذت کنار خواهران‌مان، دختران و مادران و دوستان‌مان نیستیم. جشن صعود نساجی در ورزشگاه وطنی هم حسرتی شد برایمان. برای همیشه. وقتی که میشد همه در کنار هم شاد باشیم؛ اما باز هم نشد. نتوانستیم. تاریخ قضاوت خواهد کرد که ما چه کردیم! چه کردیم برای دختران‌مان. چه کردیم با خودمان! با ناملایمتی‌ها و ناسازگاری‌ها چه بلایی بر سر جامعه‌مان آوردیم و هر چه گذشت از هم دور و دورتر شدیم. شاید که روزی فرا برسد و سیاهیِ دوری کنار برود و روشنی حضور در کنار یکدیگر را لمس کنیم. روزی که گره بخورد، شال‌های سرخ نساجی، به هر نوزادی که در مازندران به دنیا می‌آید. ورای پسر و دختر بودن‌اش. روزی که آفتاب، از پس یک به یک پنجره‌های شهر جلوه کند و مختص به اتاق پسرک‌های نساجی‌چی نباشد.
ما فرزندان سرزمین‌های شمالی هستیم. روزهای ابری زیاد دیده‌ایم. خورشید پشت ابر را زندگی کرده‌ایم. شبان و روزان را به انتظار آفتاب چشم‌ به راه نشسته‌ایم. اما در نهایت آفتاب را به خانه آورده‌ایم. ما صبر داریم. سال‌های سال می‌توانیم صبر پیشه کنیم و به خواسته‌ها و مطالبات‌مان وفادار بمانیم. ما توانستیم خورشید را مهمان خانه‌هایی کنیم که سقف‌شان آسمان همیشه بارانی بود. آفتابِ تابان تا روزها بعد از صعود نساجی مهمان خانه‌هایی بود که بیش از همه چیز، ابرهای سیاه را در ایوان خانه‌های خود مهمان داشتند. ابرهایی که هنوز هم مهمان اتاق دختران‌مان هستند. دخترانی که هنوز در جنگ با تاریکی، امیدوارانه روزهای ابری را برای رسیدن به آفتاب و خورشید پشت ابرها می‌شمارند. پشت سکوهای لرزان ورزشگاه شهیدوطنی، خورشید پنهان شده و روزی سر بر می‌آورد. روزی که سهم ما، همه ما، همه مردم، از آفتاب تابان این شهر، از نساجی، یکسان باشد. نساجی آفتاب این شهر است. خورشید درخشان ماست. نگذاریم برای کسی خورشید پشت ابرها بماند. نگذاریم کسی از لذت بردن با نام نساجی محروم بماند. اجازه بدهیم همه در کنار هم و زیر پرچم نساجی زندگی را بگذرانیم. زندگی‌ای که روی سخت و خشن‌اش را این روزها کم نشان‌مان نمی‌دهد. نساجی برای همه ماست. زندگی برای همه ماست. کسی حق ندارد زنذگی لذتبخش‌مان با نساجی را از ما دریغ کند.

 تبَریکا؛ رسانه‌ی خبری تحلیلی فوتبال مازندران