تبریکا- عصر آدینه یازدهمین روز از دومین ماه سومین فصل سال ببرهای مازنی به مهمانی پدیده‌های خراسان می روند. سرمربی تیم رقیب نامی آشنا برای علاقمندان نساجی مازندران است. یحیی گل محمدی آرام را باید نماد حسرت‌های فوتبالی معرفی کرد. یکی او را با گل بی ثمر در راه جام جهانی ۲۰۰۲ می شناسد دیگری او را با جمله معروف «چه وقت چیب زدن بود» بعد از خراب کردن پنالتی در نیمه نهایی جام ملت ها ۲۰۰۴ به خاطر می آورد. در قائمشهر هم یحیی را با حسرت بزرگ عدم صعود به لیگ‌برتر با یکی از محبوب ترین نساجی‌های تاریخ به یاد می آوردند. تیم دوست‌داشتنی که‌ با حضور مهرداد طهماسبی،مجید هوتن، محسن رحیمی، محسن پور حاجی،حامد شیری، امین آرام طبع،میلاد کامل،علی رضوان گران در کنار خارجی های محبوبی چون بایا ،آمبونو آشیله و دیوید ویکروم و حضور جوانانی با استعدادی چون فرید بهزادی کریمی،علی قربانی و سعید ابراهیم پور با مدیریت سعید آذری تحسین همگان را برانگیخت. اگر سنگ اندازی عده ای معلوم الحال و کیفیت چمن وطنی نبود شاید نساجی خیلی زودتر به آرزوی دیرینه‌اش دست می‌یافت. یحیی بعد از جدایی نساجی همواره محبوب هواداران بود. سال ها گذشت و بالاخره کار نیمه تمام یحیی را جواد نکونام هم تیمی سابق او تمام کرد. عصر روز آدینه یحیی و جواد این بار قرار نیست در محوطه جریمه مکزیک منتطر ارسال ضربه کرنر باشند‌ که یحیی با آرامش خاصی آن توپ را وارد دروازه آزتک ها کند. بلکه قرار است مثل دربی های قدیم تهران که در لباس پاس نابود شده تهران و پرسپولیس مقابل هم قرار می گرفتند این بار در قامت مربی مقابل هم قرار بگیرند. تقابل رفقای دیروز و رقبای عصر آدینه اصلا دلگیر نیست.

حجت معیری