تبریکا- 38 سالگی در ایران برای غالب فوتبالیست‌ها یعنی سال‌های دوری از فوتبال، استراحت و شکم‌های برآمده از بی‌تحرکی. اگر کمی سخت‌گیرتر باشند و تا قسمتی متفاوت، با همان بدنِ زهوار در رفته مربی‌گری تیمی بی‌سروسامان را هم به عهده می‌گیرند و روزمرگی روزگار را می‌گذرانند. ماجرای جواد نکونام، سرمربی نساجیِ ما اما به کل با این جریان رایج فوتبال ایران متفاوت است. شروع سرمربی‌گری در لیگ‌های پایین‌تر، تمرکز روی تلاش، تلاش و تلاش، و مزدی که گرفت؛ موفقیت بزرگ با نساجیِ‌ای که همیشه روی پله آخر از صعود بازمی‌ماند. موفقیتی که می‌توان آن را تولد دوباره نکو در 38 سالگی دانست.
کلیپی که تبریکا بابت زادروز نکونام منتشر کرده را خوب ببینید. این فقط لحظاتی از یک بازی 90 دقیقه‌ای است که نکو سرتاسر آن را مثل یک بازیکن داخل زمین می‌دود، با چشم باز می‌بیند و بلند و سخت فریاد می‌کشد. جنب و جوش بی‌نظیر سرمربی ما روی خط، بی‌اندازه غرورانگیز است. مغروریم که بعد از 24 سال آب رفته نساجی را به جوی بازگرداند و تولدِ دیگرمان شد. جنب و جوشی که نکونام را و نساجی را یک بار دیگر متولد کرد. نکو، این بار در قامت یک سرمربی متفاوت در 38 سالگی. نساجی، این بار در قامت یک تیم حرفه‌ای و متشخص لیگ برتری.