تَبَریکا – در چند روز گذشته خبرها و شایعه‌های زیادی از محمد عباس‌زاده در فضا فوتبال دست به دست شد. صحبت‌هایی که نگرانی هواداران نساجی را به همراه داشت که مبادا باعث جدایی بازیکن محبوب‌شان شود. شش ماه پیش که محمد با دل نوشته‌ای برای علی دایی از او خواست اجازه پیوستنش را به نساجی بدهد همه‌ی فوتبال دوستان را شوکه و نساجی‌چیان را امیدوار کرد. محمد برگشت تا با کمک کل مجموعه تیم آرزوی ربع قرن‌مان به واقعیت بدل شود. قدرش را می‌دانیم چون از منافع لحظه‌ایی‌اش گذشت تا به قرمزترین قرمز دنیا برگردد.  این که محمد عباس‌زاده برای "نساجی عزیزش" سال گذشته قمار کرد و شاید بر خلاف تحلیل بسیاری، پیروز این قمار شد شکی نیست. در اینکه محمد با این قمار "مهمان همیشگی" قلب مازندرانی‌ها شد هم شکی نیست. و در اینکه باید احترام و جایگاه محمد در تیم شهرش حفظ شود هم شکی نیست.

اما گمان نمی‌کنیم هیچ کدام از هواداران نساجی که محمد جایگاه ویژه‌ای در قلب‌شان دارد مخالف این باشند که اساسا اختلافات و مشکلات زمانی باید رسانه‌ایی شود که واقعا، "منطقا" راهی برای حل و فصلش پیش رو نباشد. پس باید به یاد داشته باشیم که هواداران نه از مقابل هم قرار گرفتن باشگاه محبوب‌شان با اسطوره‌ی عشق و وفاداری‌‌شان خوش‌شان می‌آید، و نه از صحبت‌های احساسی و شتابزده دل‌خوشی دارند. پس به خاطر حفظ آرامش نساجی دوست داریم محمد همانطور که به استادش گفت: «شهريارا مى‌دانم، مى‌دانيد دقيقا خانه من در قلب وطنيست». به عشق خانه‌اش در قامت یک کاپیتان واقعی در قلب وطنی بماند. چرا که اسطوره ماندنش به سود محمد و نساجی است.