یادداشت روز؛ مدیریتِ آرامش به سبک صنیعی‌فر
تَبَریکا - بیایید مصاحبه‌های مهندس فرهاد صنیعی‌فر در ماه‌های اخیر را مرور کنیم. در روزهای حساس پایانی لیگ یک و جوسازی و کری‌خوانی رقیبان، بعدتر؛ روزهایی که کانال‌ها و رسانه‌های فیک و بی‌اهمیت، بی‌سند و مدرک به صعودِ پاکِ نساجی تهمتِ ناپاکی می‌زدند؛ و بعدتر از آن، روزهایی که شایعات دست از سر نکونام و نیمکت نساجی برنمی‌داشت. کلاس درسی است برای خودش! آموزشِ صبر و آرامش و حرفه‌ای‌گری در مدیریتِ مجموعه‌ای که هم دشمن دارد، تا دلمان بخواهد؛ و هم پرهوادار است و زیر سایه سنگین رسانه‌ها هر خبرش به سرعت در سطح کشور پخش می‌شود.
دور کردن نساجیِ همیشه پرحاشیه از دایره قرمز حواشی، شاید بزرگترین پروژه به ثمر رسیده صنیعی‌فر، بعد از صعود به لیگ برتر باشد. این روزها نساجی بیشتر از همیشه در کانون توجه رسانه‌ها قرار گرفته و در قدمی مثبت، صنیعی‌فر هم بیشتر از همیشه به مدیریتِ آرامشِ مجموعه‌اش توجه دارد. اما نیاز است که ما هواداران هم توجه‌مان را به باشگاه و فضایی که برای آماده‌سازی نیاز دارد بیشتر کنیم. برای تیمی که اولین تجربه لیگ برتری را پیشِ رو دارد و کم‌تجربه‌ترین تیم لیگ آینده است.
فرهاد صنیعی‌فر حالا برای ما هواداران ِغالباً بی‌صبر و تحملِ نساجی، نماد آرامش و مدیریت صبورانه است. برای ما که عاشق و همیشه نگران عشق‌مان هستیم و نسبت به جدایی احتمالی یک بازیکن یا مربی، و یا یک خرید احتمالی به سرعت واکنش نشان می‌دهیم و زمین و زمان را به هم می‌دوزیم تا نقل‌وانتقالات باشگاه را تایید یا رد کنیم و فقط هم حرف، حرفِ خودمان است! حتی وقتی هیچ قطعیتی در موضوع وجود نداشته باشد. این رفتارمان هم برای یک سال و دو سال اخیر نیست. مدت‌ها بوده که هواداران نساجی، ناراحت و ملتهب از شکست‌های پیاپی و تغییرات گسترده هرساله به همه ارکان باشگاه بی‌اعتماد شده بودند و هر طیف و هر سکویی سعی می‌کرد حرف خود را به کرسی بنشاند. بگذریم که بعضی‌ها در این بین از آب گل‌آلود ماهی می‌گرفتند و از احساسات هواداران ِ رنج‌دیده نساجی برای منافع شخصی خود و بازیکنان مدنظرشان سواستفاده می‌کردند. سواستفاده می‌کنند. اگر حواس‌مان جمع نباشد!
حالا ماجرا فرق کرده. ما با مالکیتی مدبرانه پس از ۲۴سال، یک گام بلند رو به جلو برداشته‌ایم و لیگ برتر، جایگاه جدید ماست. آیا حالا شایسته ما و جایگاه‌مان نیست که رفتار هیجانی و واکنش‌های تند و احساسی‌مان را کنار بگذاریم و صبورتر شویم؟ آیا آرامش، همه آن چیزی نیست که امروز نساجیِ ما، همان عشقِ ما، به آن نیاز دارد؟
بگردید و ببینید چه کسانی و از چه راه‌هایی سعی در حاشیه‌سازی برای نساجی دارند. آیا واکنش‌های هیجان‌زده و احساسیِ ما همراهی با همان چیزی نیست که حاشیه‌سازان می‌خواهند؟
ما از اعتماد به صنیعی‌فر و تصمیمات‌اش، از اعتماد به آرامشی که فصل گذشته در کل مجموعه باشگاه به وجود آورد موفقیتی بزرگ به دست آوردیم. حالا نساجیِ بزرگ، بزرگ‌تر شده است. باشگاه بزرگ‌تر، هوادارانی بزرگ‌تر می‌خواهد. صبورتر، حرفه‌ای‌تر، و همراه‌تر با مالکی که نشان داده دلسوز و پدرانه به مجموعه نساجی نظارت دارد.
اگر قرار به لذت بردن از عشق به نساجی‌ست، حواس‌مان باشد که آرامش، از پایه‌های پیشرفت است تا عشق‌مان را هر سال در بالاترین سطح فوتبال ایران ببینیم و لذت ببریم. تکیه‌گاه باشگاه‌مان باشیم، نه نردبانی برای حاشیه‌سازانی که چشم طمع به نساجی لیگ برتری و پیراهنِ قرمزِ ارزشمندش دارند.
صبور باشیم. ما بزرگ‌تر شده‌ایم؛ چون نساجی مازندران بزرگ‌تر شده است.
