تبریکا_ از ذوق و شوق و هیجان اولین بازی نساجی در وطنی که بگذریم، شکست و ناکامی در گلزنی و حتی موقعیت‌سازی باعث شده بود سرخوردگی هرچند اندکی بعد از بازی با ذوب‌آهن برای نساجی‌چی‌ها به وجود بیاید و نگران حال تیم‌شان شوند. اما بیایید اولین هفته لیگ را مرور کوتاهی داشته باشیم تا ببینیم که در چه حال و هوایی‌است؟ متفاوت با نساجی ِنکونام؟ یا کمابیش همانی‌است که کاپیتان عباس‌زاده و دیگر بازیکنان نساجی گرفتارش بودند. رخوت. خستگی. سنگینی ِپشت سر گذاشتن ِبدنسازی.

پرسپولیس که قهرمان فصل قبل شده بود در یک بازی سخت و نه‌چندان جذاب پدیده را در مشهد برد. آن هم فقط با یک گل. سپاهان پرستاره قلعه‌نویی نتوانست در خانه از پس صنعت‌نفت آبادان بربیاید و به تساوی بدون گل رضایت داد. تراکتورسازی با توشاک، سرمربی بین‌المللی پر سر و صدایش حتی نتوانست به تیم نیمه‌جان نفت ‌مسجدسلیمان یک گل بزند و به تک امتیاز رضایت داد. استقلال شفر هم که با نمایش خسته‌کننده برابر پیکان به تساوی بدون گل رسید.

این، نمونه‌ای از کیفیت بهترین، پرستاره‌ترین و البته مدعی‌ترین تیم‌های لیگ هجدهم در هفته اول بود. پر واضح است که در چنین شرایطی رخوت و آماده نبودن غالب بازیکنان نساجی نکته‌ای عجیب و غیرطبیعی نیست. تیم‌ها نیاز به زمان بیشتری دارند تا به شرایط آرمانی خود نزدیک شوند. ما نساجی‌چی‌های تازه‌وارد که بی‌تجربه‌ترین تیم لیگ هستیم هم باید چند هفته‌ای برای تماشای نساجی دلچسب دندان روی جگر بگذاریم و حمایت‌هایمان از نکونام و تیم‌اش، جدی‌تر، عمیق‌تر و پررنگ‌تر شود.