تبریکا –  کوچ از نساجی به تهران، هفت سال نارنجی‌پوش ماندن، بستن بازوبند کاپیتانی و سپس بازگشت. این سرگذشت شیرین حامد شیری است که بلافاصله بعد از بازگشت دوباره نساجی به سطح اول فوتبال، هوای شمال کرد و با درخواست نکونام، به نساجی پیوست. یکی از بازیکنان کلیدی سایپا در این سال‌ها که بیشتر او را به عنوان هافبک دفاعی در بازی‌های این تیم دیده‌ایم، در فصلی که گذشت کمتر در میانه‌های زمین ظاهر شد و غالبا به عنوان مدافع میانی بازی کرد که در این پست هم توانایی‌های بالای خود را نشان داد.

در تیمی که بیشتر از همه در لیگ هفدهم، در جنگ‌های تن به تن شرکت داشته، شیری هم قدرت جنگندگی خوبی از خود به نمایش گذاشت و یکی از بهترین نبردکنندگان سایپا در فصل قبل بود. به علت بازی‌های مستقیم تیم دایی که غالبا با ارسال پاس‌های بلند از دفاع برای استفاده تک مهاجم و سپس وینگرها همراه بود، خیلی نمی‌توان بازی‌سازی روی زمین مدافعان سایپا را مورد ارزیابی قرار داد؛ اما می‌توان گفت موفقیت در عملکردهای دفاعی و همچنین نبردها، برگ برنده‌ای بوده که علی دایی را مجاب کرد تا در 21 بازی که 16 تای آن به صورت ثابت بوده، از شیری استفاده کند. نکته جالب عملکرد این بازیکن جنگنده این‌جاست که او در این 21 بازی که مجموعا 1388 دقیقه به میدان رفته، فقط یک بار با کارت زرد جریمه شد؛ این می‌تواند نکته امیدوارکننده‌ای برای حفظ این بازیکن نساجی از محرومیت‌های کارتی در بازی‌ها به شمار بیاید.

در فصلی که گذشت، شیری در دو دیدار هفته دوم و چهاردهم برابر صنعت نفت و گسترش فولاد موفق به گلزنی شد. او در بازی هفته هفدهم برابر صنعت نفت پشت ضربه پنالتی قرار گرفت و تک موقعیت پنالتی که تا پایان فصل نصیبش شده‌بود را از دست داد. این در حالی است که او در گذشته یکی از نفرات اصلی سایپا در پنالتی‌ها بوده و در این فصل با تصمیم دایی، جای خود را به بازیکنان دیگری داد. شیری با نمره میانگین 3.34 از 16 دیداری که حداقل در یک سوم بازی به میدان رفته، رتبه 139 را از سایت نود کسب کرده. حضور در نساجی و انگیزه‌ای که کار با هم‌بازی قدیمی یعنی جواد نکونام و آن هم در برابر دیدگان هواداران نساجی به او می‌دهد، شاید فرصتی باشد که در پایان فصل آینده، شیری را با چهره یکی از بهترین بازیکنان لیگ هجدهم بشناسیم.